AMSTERDAM – Ingesloten door snelwegen, de Zuidas en Schiphol: het Amsterdamse Bos zit shocking klem tussen beton, glas en asfalt. Regelmatig scheren vliegtuigen over en op de achtergrond bromt het verkeer. Toch zijn generaties Amsterdammers aan deze ‘achtertuin’ verknocht. Als ‘plattelander’ (want van ver buiten de ring) word ik op sleeptouw genomen door een geboren en getogen Amsterdammer.
Cultuur tussen de bomen
En die Amsterdammer – niet geheel ontoevallig de man waarmee ik getrouwd ben – kwam als kind al hier in bos. Wat moet je anders, als je drie hoog in oud-Zuid woont? Sportieve schoenen aan, want dit bos is best groot. Wie de omgeving een beetje kent – en dat doet mijn gids – weet precies waar je moet zijn om mooie dingen te zien. Want dit bos is niet zomaar een bos. Het omvat naast natuur ook kunst, cultuur en architectuur.
Best veel: 116 bruggen
Terwijl ik net lekker in mijn wandeltempo kom, staan we bij brug 1 al stil. De brug is namelijk ontworpen door architect Piet Kramer. En niet alleen deze brug, er liggen maar liefst 67 bruggen van de beste man in dit bos, allemaal anders van vorm. In Amsterdamse Schoolstijl, what else? Ik kijk opeens heel anders tegen iets gewoons als een brug aan. Dit is niet zomaar een oversteekje van A naar B, hier heeft iemand echt over nagedacht. Dit bos is een bruggen- en waterbos, want naast de 67 van Kramer zijn er nog zo’n vijftig exemplaren. Best veel om overal bij stil te staan.
Amsterdamse Bos als kunstgalerie
Het Amsterdamse Bos is een mooie wandel- en fietslocatie annex kunstgalerie. Op verschillende plekken kom je kunst tegen, zoals de houten beelden van Serge Verheugen, beeldhouwwerk van Ulrich Rückriem en de ijzeren boomstronken van landschapsbureau West8. Tussen de bomen door piept regelmatig de ‘bewoonde wereld’. Niet erg, want het zicht is vaak bijzonder. Bovendien maakt het je boswandeling net een stukje interessanter.
Jong in het Amsterdamse Bos
Tijdens de wandeling blijft mijn gids maar wijzen. Bij de speelweide: ‘Kijk, hier ging ik als kind met mijn ouders picknicken’. Bij het zwembad…. Wacht: een zwembad? Ok, het is een pierebadje, maar toch: ‘Als klein jongetje namen mijn ouders hier zomers altijd mee naar toe’. Bij de geitenboerderij: ‘Heel vaak geweest’. Bij de manege: ‘Hier heb ik als scholier nog paarden verzorgd’. Bij het openlucht bostheater: ‘Hier heb ik mooie voorstellingen gezien’. Bij de Bosbaan: ‘Mijn eerste triatlon heb ik hier volbracht’. Bij de kanoverhuur: ‘Ik ben eens een keertje samen met een vriend in een kano omgeslagen’. Zijn hele jeugd ligt zo’n beetje in het Amsterdamse Bos. Het was dan ook zijn achtertuin en speeltuin. Net als dat nu nog steeds is voor veel Amsterdammers. En alle niet-Amsterdammers mogen komen spelen!
Meer bijzondere bossen vind je onder meer in Anloo (Drenthe).
